میرزا حسن اصفهانی (۱۲۴۴ – ۱۳۰۹ شمسی) از شعرای پارسی گوی اواخر قاجار و اوایل پهلوی است که در اصفهان دیده به جهان گشود. او که در ابتدا بینوا تخلص می کرد، بعدها تخلص آتش را برگزید. گرچه میرزا حسن در عصر مشروطه می ‌زیست اما به سبک هندی تمایل داشت و از کلیم کاشانی و صائب تبریزی فراوان استقبال می کرد. دیوان حاضر که به کوشش جلال الدین همایی تصحیح شده و اغلب اشعار آن غزل است، توسط کتابفروشی ثقفی اصفهانی در سال ۱۳۳۸ به چاپ دوم رسیده است. نمونه شعر: گفتی مرا بعشق که باید زجان گذشت جانم توئی چگونه توانم ازآن گذشت