توضیحات

برای زنده ماندن بکش

از متن کتاب:
لاوسون خود را لای بوته های وحشی خاردار کشید. حالا می توانست قصر قدیمی آن سوی جاده را که در تاریکی شب چون شبه کوهی به نظر می رسید، تماشا کند. نور پریده رنگ مهتاب به زحمت می توانست درخت های کهنسال و پر شاخ و برگی که قصر را در میان گرفته و مانند یک حصار طبیعی آن را از نظرها پنهان ساخته بود، روشن سازد. لاوسون با دقت موقعیت قصر را سنجید. قبل از هر کار می بایست سیم هایی را که زنگ خطر را به صدا در می آورد و روی دیوار دور تا دور قصر کشیده شده بود، قطع کند.
لاوسون کتش را بیرون آورد. طپانچه اش را به کمر شلوار گذاشت و دستکش های سیاهی را که همراه داشت به دست کرد. حالا سرتاپا سیاه شده بود. شلوار سیاه، بلوز یقه بسته سیاه، دستکش های سیاه و کفش های نرم و چسبان سیاه. لاوسون احساس کرد در این لباس ها مثل یک گربه فرز و سبک و زرنگ است. می بایست عرض جاده را سینه خیز طی کند و می دانست که کوچکترین بی احتیاطی موجب مرگش می شود. گویی صدای مک استارد رئیس خود رئیس خود را می شنود:
– گوش کن لاوسون، آنها به هیچ وجه به تو ترحم نمی کنند. اگر گرفتار شوی ما کوچکترین کمکی نمی توانیم بکنیم. زیرا روابط دیپلماتیک اجازه نمی دهد ما که تایید کنیم تو مامور ما هستی…