کتاب حاضر حاوی نوشته‌ها و مقاله‌هایی است که آنتونن آرتو در موقعیت‌های مختلف برای ارائه کنفرانس، صدور بیانیه یا به‌صورت مکاتبه، در مورد تئاتر شقاوت نگاشته بود که بعدها طبق خواسته او گردآوری شد و به‌صورت کتاب درآمد، اما نه یک کتاب «معمولی» که مقدمه و مؤخره‌ای داشته باشد و از انسجام و نظم و روند منطقی برخوردار باشد.

در واقع نوعی پراکندگی و گسستگی در این نوشته‌ها وجود دارد که درک و ترجمه آن را دشوار می‌سازد، اگرچه بارقه‌های نبوغ خارق‌العاده آرتو از خلال همین گسستگی جرقه می‌زند. با وجود شهرت و موفقیت حیرت‌انگیز این کتاب و دگرگونی که در دنیای تئاتر پدید آورد، نمی‌توان انتظار داشت که با یک‌بار خواندن نظریه‌ای منسجم و قواعدی یک‌دست در مورد تئاتر از آن استخراج گردد و دستگیر خواننده شود، زیرا آرتو تنها یک نظریه‌پرداز تئاتر نیست، شاعر شوریده و فیلسوف اندیشمندی است که با نگاه شعر و فلسفه به تئاتر می‌نگرد و استعاره‌هایی که در مورد تئاتر به‌کار می‌برد گویای این نگرش است:

تمثیل تئاتر و طاعون، تئاتر و کیمیاگری، تئاتر و مابعدالطبیعه، تئاتر و پهلوانی آنچنان سرشار از معانی پربار و پیچیده است که برای درک هر کدام شاید دائره‌المعارفی از مباحث مذکور لازم آید.