سپاس مر پروردگاری که انسان را بر صورت خویش آفرید و او را به سیرت و باطن خود اختصاص داد، و مضاهات و همانندی و مباهات و بالیدن را دو مقدمه برای تصحیح و درستی نتیجه معرفتش قرار داد.

گاهی همانندی با مرتبه ذات و صفاتش می‌یابد و دیگرگاه با مرتبه مخلوقاتش همانندی پیدا می‌کند. و درود بر پیامبری که جامع مبادی اولین و مقابل مرتبه ازل است، او نور درخشنده و تابانی است که سایه ندارد، درحالی که فراسوی حجاب پوشیده و مستور است و همانندی ندارد، او حقیقت الحقائق و ظهور نخستین است که بر صورت مخلوقات و خالق آشکار شده است، ازو (مخلوق) از باب شکل، و ازو (خالق) از باب حقیقت، ازو از باب اسم و وصف، و ازو از باب خلایق ـ محمّد صلی اللّه علیه وعلی آله و صحبه و سلم ـ است، او را مفتخر کرد و رتبه داد و سرافرازش کرد و بزرگش داشت.