توضیحات

مرزبان نامه

مرزبان‌نامه کتابی است در اصل به زبان مازندرانی، نوشتهٔ اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از زبان طبری به فارسی دری ترجمه و بازنویسی کرد.

مرزبان‌نامه چون کلیله و دمنه نسکی (کتابی) پر از داستان و سرگذشت پندآموز است که در سده چهارم خورشیدی به دست مرزبان پور رستم‌ پور شروین که از شاهزادگان طبرستان بود به گویش کهن طبری نوشته شد، آنگاه در سدهٔ هفتم به‌دست سعدالدین وراوینی به پارسی درآمد. افشان (نثر) این نسک بسیار دشوار و پر از واژه‌های تازی است به سانی که با زبانی که امروز بدان سخن می‌گوئیم هیچ مانستگی ندارد.

در سال ۱۲۸۷ هجری محمدبن عبدوالوهاب قزوینی آن را با بهره‌گیری از پنج نگارش ویرایش نمود و اگرچه در سال‌های پس از آن استادانی هم چون خطیب رهبر به آشکاری آن پرداختند، لیک دشواری خود را از دست نداد چرا که در روزگار برگردانی نسک به دست وراوینی تازی پردازی را دانش نمائی می‌دانستند… .

داستان‌های نقل شده از زبان حیوانات ، داستان های اخلاقی و آموزنده‌ای هستند که در شیوهٔ فنی و ادبی خاصی حکایت می شوند. قهرمانان این داستان ها غالباً از جانوران و گیاهان و جمادات هستند که نقش سمبلیک شخصیت های داستان را بازی می کنند و گاهی نیز انسان ها در قالب و نماد اشخاص واقعی داستان گذارده می شوند.