توضیحات

نویسنده‏ ی شیلیایی- اسپانیایی در پایان رمان پر حجم ۲۶۶۶ انگار با خودش دارد شوخی می‏کند. ویراستارها و غلط ‏گیرها در دفتر انتشاراتی در آلمان نشسته ‏اند و دارند پشت سر نویسنده‏ای که پس از مرگ به شهرت رسیده غیبت می‏کنند. خنده‏ ای بلند از پس آن می ‏آید و بولانیو می‏ نویسد “کسی به‏تر از آنان نمی‏ دانست که شهرت پس از مرگ شوخی بی‏مزه‏ ای است که تنها تماشاگران نشسته در ردیف اول می ‏شنوند.

صحنه ‏ی رمان ۲۶۶۶ درباره مکزیک است. کشوری که او در نوجوانی با خانواده به آن‏جا رفت و نخستین کارهای آوانگارد ادبی به عنوان شاعر را آغاز کرد. محیطی که بعدها در رمان ´جویندگان سرسخت´ شرح خواهد داد. اما در ۲۶۶۶ به خودزندگی‏رنامهر‏ای می‏رپردازد در شرح وحشتی که پانزده سال تمام کشور را در چنگال خود گرفت.

در نزدیکی مرز با امریکای شمالی، در شهر سیداد خوآرز زنان جوان و گاه کودکان ناپدید می‏شوند که بعد جسدشان از پس تجاوز و کشتن پیدا می‏شود. تعداد قربانیان به بیش از چند صد نفر می‏رسد و داستان‏ های غریبی بافته می‏شود. مافیای مواد مخدر در این کار دست دارد، مافیای فروش اعضای تن، یا دیوانه ‏ای شاید از میان خانواده ‏ای اسم و رسم دار. دولت فاسد این را می‏ داند و دم برنمی ‏آورد. روشن است که جلوی تحقیق پلیس را می‏گیرند….

بولانیو در ۲۶۶۶ وقت کافی می‏گذارد تا به این موضوع وحشت‏آور بپردازد. در بخش چهارم از پنج بخش – پس از حدود ۴۰۰ صفحه- به خود ماجرا می‏رسیم. نویسنده در سه بخش نخست آرام و کند و از بی‏راهه – که گاه بی‏ ربط می‏نماید- خواننده را می‏کشاند به دل ماجرایی که با طنزی سیاه به آن پرداخته خواهد شد.