توضیحات

الجزایر

در ابتدا بودلر شعرهایش را می نوشت تا در آنها تصویر خویشتن را بیابد. اما خود مشغولی پس از مدتی خسته کننده میشود. چرا که فرد درمی یابد که افکار فقط افکار هستند و فرد به دنبال آزادی است. آنگاه فرد درگیر فرایند خلق افکار میشود. فرایندی که زائد و بیهوده است.

برای اجتناب از این بیهودگی که هر هنرمند بزرگی با رنج آن آشناست، بودلر، بدون هیچ دلیلی، خودش را یک شورشی بالفطره علیه جهانی که میشناسد معرفی میکند. هیچ جهان دیگری وجود ندارد. بودلر نیازمند جهانی است که با آن بجنگد و یا اینکه به رنج خود بازگردد.

انسان ناچار است که در رنج زندگی کند. از آنجا که بودلر مدام از درد و رنج فرار می کرد هیچ دوستی نداشت مگر چند رفیق از میان بی خانمانها. تفاوت میان نویسنده و جهان اش، دلیل نوشتن است. تمام موجودیت ذهن یک اکسپرسیون است، یک مقیاس فاصله.