“علی چکمه”داستانی مربوط به دوران اشغال بلغارستان توسط تُرک های عثمانی است. بلغارستان در سال ۱۳۹۶ میلادی توسط ترک های عثمانی اشغال شد.
کتاب داستان مردیست بلغاری به نام «ایلیا» که از ظلم و ستم ترکهای عثمانی که کشورش را اشغال کرده و خواهرش را به یغما برده بودند، دل به کوه زده بود و چون «هائیدیک» (شورشی، عصیانگر) به جنگ اربابان و حاکمان رفته بود و از آنها میدزدید و به «رعیت» میداد. برای ترکهای عثمانی سخت گران بود که بپذیرند مردی بلغاری برایشان خط و نشان میکشد و به گردنکشی برخاسته، به همین خاطر نام «علی» را برای او انتخاب کردند. حاکمان و اربابهایی که از رعیت می چابیدند، چنان از او میترسیدند که او را «علی وحشت» لقب داده بودند.«پاول اسپاسف» در این داستان، تصویرسازیهای زیبایی دارد که سبب عینیتبخشی به مضمون و محتوای آن شده است. اما چرا نویسنده «علی چکمه» را به عنوان نام این کتاب برگزیده است؟ جواب این سؤال تنها در پایان داستان داده میشود. تنها راه آزادی «ایلیا» از بند «سلیم پاشا» پوشیدن چکمهای بود پر از صمغ داغ و رفتن به قلۀ کوهی که مدتها «علی چکمه» در آن مأمن گزیده بود. از آن هنگام تا امروز، مردم جلگهای را که “علی وحشت” در آن چکمههای پر از صمغ داغ را به پا کرد “پاریل” – جلگۀ سوزان- مینامند و نه تنها آن قلۀ بلند و عریان، بلکه تمام آن نواحی، تمام آن کوههایی را که روزی علی و یارانش حاکم مطلق آن بودند “علی چکمه” میخوانند.