کتاب قوزک پا، رمانی نوشته ی آلبرتین سارازان است که نخستین بار در سال ۱۹۶۵ به چاپ رسید. این رمان هیجان انگیز، مخاطب را غرق داستان زندگی پرفراز و نشیب زنی می کند که مجبور است برای حفظ آزادی خود مدام در فرار باشد. استخوان قوزک پای قهرمان زن این اثر کلاسیک، هنگام فرار از سلول خود در زندان آسیب می بیند. او به سختی خود را به نزدیک جاده و دور از دیوارهای زندان می رساند و توسط خلافکاری خرده پا به نام جولین نجات داده می شود. جولین او را در جایی پنهان می کند و با گذشت زمان، رابطه ای عاشقانه میان آن ها شکل می گیرد. آلبرتین سارازان توانسته با مهارتی کم نظیر، ترس از دستگیر شدن، خاطرات زندان و رنج های ناشی از تنگناهراسی (claustrophobia) را با جزئیاتی خیره کننده به مخاطبین ارائه کند.

در ابتدای کتاب میخوانیم:
در یکی از روزهای سال ۱۹۳۷ ثمره عشق حرام یک زن پانزده ساله اسپانیولی با مردی که تاکنون مرموز و گمنام مانده، در الجزایر چشم به دنیا گشود. طفل حرامزاده را به شیرخوارگاه سپردند، همانگونه که هزاران کودک نامشروع دیگر به این سرنوشت دچار شده اند. مسئولین یتیم خانه دخترک را آلبرتین نامیدند. چرا آلبرتین؟ کسی نمیداند. شاید اولین اسمی که به خاطرشان رسیده همین بوده است. دوسال و نیمه بود که زن و شوهر پیری حاضر شدند او را به فرزندی بپذیرند. پدرخوانده اش سرهنگی پزشک و بازنشسته بود. او و زنش هر دو از مرز ۵۰ سالگی گذشته بودند و طبعا حال و حوصله بچه تربیت کردن نداشتند. تنها دخترک را به خاطر تنوع و سرگرمی به زندگی یکنواختشان اضافه کرده بودند. نام آلبرتین در آن خانه عوض شد. از این به بعد او را آن ماری صدا می کردند. برای دخترک چه فرقی می کرد که او را چه بنامند؟ او هنوز این چیزها را تشخیص نمی داد…