توضیحات
پاریس جشن بیکران
همینگوی در «پاریس جشن بیکران» مینویسد در مدت دوسالی که با ازراپاند دوست بوده، چیزهای بسیاری از او یاد گرفته است؛ اینکه درباره چیزهایی که بلد است بنویسد و در نوشتههایش صفت به کار نبرد. علاوه بر این، آنچه در این کتاب موج میزند «شور زندگی» است. شور و اشتیاقی که فقر و نکبت و سختی را کنار میزند.
«پاریس، جشن بیکران» یادداشتهای ارنست همینگوی از دورانی است که هنوز «ارنست همینگوی» نشده بود و هنوز با احترام «پاپا» صدایش نمیزدند. این کتاب مجموعه خاطرات همینگوی بین سالهای ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ است؛ زمانی که او به عنوان یک نویسنده جوان نه شهرتی داشت و نه منبع درآمد قابل اطمینانی ولی این باعث نمیشد تا از اقامتش در پاریس به همراه همسر دوستداشتنی و قانعش لذت نبرد واو در همین جا بود که بنیان داستانهایی را بنا کرد که تاریخ ادبیات جهان را زیر و رو کرد و جهانی تازه از کلمات و جملاتی آشنا خلق کرد که پس از او کمتر نویسندهای توانست تکرارش کند. «پاریس، جشن بیکران» در واقع یادگار همینگوی از پاریس دهه ۲۰ و ارزشمندترین بخش از دست نوشتههای برجای مانده از اوست که اولین بار پس از مرگش منتشر شد و به سرعت در میان پرفروشترین کتابهای آقای نویسنده جای گرفت.
دیدگاهی دارید؟