توضیحات

داستان یک پرستار

«داستان یک پرستار» روایت خطی و سرراست ندارد، اما در فرم و ساختار روایت و قصه گویی، ساده و روان است. متن داستان به شکل «خاطره- داستان» و گزارش گونه است. راوی نقش دانای کل را دارد و در جاهایی هم که حضور نداشته، حضور دارد! در این کتاب هویت اجتماعی «مری مک دانلد» اهمیت بیشتری نسبت به هویت فردی اش دارد. او خاطره ی تأسیس اتحادیه پرستاران را مهم می شمارد و این خاطره محور اصلی خاطرات پراکنده ی خانم مک دانلد است. «داستان یک پرستار» از آن داستان هایی است که پیچیدگی روایی ندارد. اهمیت ادبی اش در نوع نگاه نویسنده به ارزش های زنان در اجتماع است؛ ستایش و قدردانی از جامعه ی زنانی که باوجود مشکلات معیشتی و تبعیض های مردسالارانه ی تاریخی، کماکان با ایمان و شجاعت مثال زدنی به خواسته های حقیقی شان دست می یابند.

«مری مک دانلد » یک پرستار قدیمی که در آخرین روزهای زندگی اش در بیمارستان بستری است، با پرستارش خانم « یونیس بارناکِل » درباره ی خاطرات زندگی اش به ویژه تأسیس اتحادیه پرستاران حرف می زند. یونیس نیز از خاطره ی مادرش با مری حرف می زند….

مهم ترین کار مری مک دانلد در دوران پیری و کهولت و روزهایی که به علت عارضه سرطان روده و کبد در بیمارستان بستری است، مرور خاطرات گذشته است. او درباره ی زندگی مشترک سی و نه ساله اش با « جورج مک دانلد » فکر می کند. همچنین درباره ی مادربزرگش و خاطرات « کلاریس» پرستار هم دوره اش که مشوق او بوده برای تأسیس اتحادیه پرستاران. وقتی بیمارستان دولتی اتحادیه پرستاران را به رسمیت نمی شناسد، مری و همکارانش در سال ۱۹۶۷ دست به اعتصاب می زنند و پس از گذراندن ماجراهایی موفق می شوند اتحادیه را قانونی کنند. خاطرات مری مک دانلد بیشتر درباره ی تأسیس این اتحادیه است.