«فراست» می‌نامیدندش. در میان همه‌ی مخلوقات «سولکام»، فراست بهترین، قدرتمندترین و پیچیده‌ترین بود. به همین سبب، مالکیت نیمی از زمین را به او سپرده بودند. در روز خلقت فراست، سولکام دچار انقطاع در وظایف تکمیلی شد که به بیان بهتر، دیوانگی بود.

دلیل انقطاع در وظایف تکمیلی «سولکام» آن جوشش خورشیدی بود که اندکی بیشتر از سی و شش ساعت به طول کشید. این اتفاق در طی مرحله‌ حیاتی ساخت مدارها رخ داد، و همین که به پایان رسید، «فراست» خلق شد. آنگاه سولکام در مقام سازنده موجودی یگانه، گرفتار فراموشی موقت شد و مطمئن نبود فراست همان چیزی است که واقعاً باید باشد.
طرح ابتدایی برای ماشینی بود که روی سطح زمین قرار گیرد، به عنوان یک ایستگاه رله عمل کند و واسطه‌ی هماهنگ ساختن فعالیت‌های نیمکره‌ شمالی باشد. سولکام ماشین را تا همین اندازه آزمایش کرد و همه‌ی واکنش‌ها عالی بودند؛ با این حال چیزی در فراست فرق داشت؛ چیزی که باعث شد سولکام، او را با یک نام و یک ضمیر شخصی ارج نهد.
بعدها فراست با ماشین کوچکی به نام «موردل» آشنا شد و او برای سرگرمی به فراست کتابی نشان داد. فراست علاقه‌مند شد و از او خواست باز هم برای او کتاب بیاورد. فراست با خواندن و اسکن کردن کتاب‌ها، به پرسش‌های بزرگی درباره انسان رسید و با موردل در این باره بحث کرد. موردل ساخته «دیوکام» و فراست ساخته سولکام بود و از این رو بین خواسته‌های این دو تنشی برقرار شد.

* «راجر جوزف زلازنی» (۱۹۳۷ – ۱۹۹۵) نویسندهٔ آمریکایی سبک‌های علمی – تخیلی و فانتزی بود. او فارغ‌التحصیل رشته هنرهای دراماتیک با مدرک استادی از «دانشگاه کلمبیا» بود و نوشتن این سبک داستان‌ها را از ۱۹۶۲ آغاز کرد.
وی با نام «هریسون دانمارک» هم می‌نوشت. او را از پیشگامان موج نوی ادبیات علمی‌-تخیلی می‌دانند که عناصر ادبیات پیشروی جریان اصلی را به گونهٔ داستان‌های علمی‌ – تخیلی پیوند زده‌ است. بی‌شک زلازنی از تجربی‌ترین نویسندگان ادبیات فانتزی است.
مضامین اساطیری در آثار او جایگاه اصلی را دارند. او سه بار برندهٔ جایزهٔ «نبیولا» و شش بار برندهٔ جایزهٔ «هوگو» شد. از میان آثار او می‌توان به رمان «کنراد صدایم کنید»، «خانه دژخیم»، «چشم گربه» و «جزیره مرده» اشاره کرد.