توضیحات

تاریخ راک اند رول

کتاب تاریخ راک اند رول (The history of rock and roll) با زبانی ساده و غیر تخصصی به گزارش تاریخ تحولات قریب به ۶۰ ساله این نوع موسیقی پرداخته و معرفیِ به نسبت مفصّلی از هنرمندان و نوازندگان مشهور این جریان موسیقی ارائه می‌کند.

معروف است که تعریف راک سخت است. از یک دوجین نوازنده و هوادار راک بخواهید آن را تعریف کنند و یک دوجین پاسخ متفاوت خواهید شنید هر کدام یک چیزند و همه درست.

راک اند رول سبکی از موسیقی است که در ایالات متحده و در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ آغاز شد و به اوج رسید. این سبک برگرفته شده از سبک‌های موسیقی آمریکایی‌های آفریقایی تبار مثل گاسپل، جامپ بلوز، جاز و… است. در ابتدای راه، دنیای موسیقی و تجارت راک اند رول را خیلی جدی نمی‌گرفتند و انتظار محو زود هنگام این سبک از موسیقی را داشتند. اما در قرن بیستم موسیقی قالب شد و افراد زیادی به این سبک از موسیقی علاقه‌مند شدند.

آدام ووگ (Adam Woog) در فصل نخست به شرح ریشه‌های موسیقی راک اند رول در موسیقی فولکلور آفریقا و آمریکا پرداخته و به معرفی خلاقیت‌ها و ویژگی‌های هنرمندانی چون اریک کلپتون، تیبون واکر، سام فیلیپس و هانک ویلیامز می‌پردازد.

فصل دوم از نخستین جرقّه‌های موسیقی راک و خلق نخستین ترانه‌های راک اند رول آغاز می‌کند و نیز از نخستین شرکت‌های مستقل ترانه و موسیقی، نخستین هنرمند واقعی راک اند رول، نخستین هنرمند مشهور این نوع موسیقی و همچنین تشکیل گروه راکبیلی توسط الویس سخن می‌گوید.

فصل سوم آغاز محبوبیت همه‌گیر موسیقی راک را به خصوص در میان نوجوانان، شرح داده و نخستین موفقیت‌های اقتصادی گروه‌های تولید کننده این نوع موسیقی را مرور می‌کند.

فصل چهارم مشخصا به ظهور گروه بیتل‌ها و پاگرفتن موسیقی راک اند رول در بریتانیا اختصاص دارد. فصل پنجم به معرفی نوازندگان سیاه در آمریکا و ظهور موسیقی سول که ارتباط نزدیکی به فضای سیاسی اجتماعی زمان خود داشت، می‌پردازد. رِی چارلز، سام کوک، جیمز براون، بری گوردی و آرتا فرانکلین، هنرمندانی هستند که در این فصل معرفی می‌شوند.

فصل ششم حضور شورمند موسیقی راک را در دهه ۶۰ آمریکا، اروپا و آفریقا که شاهد شورش‌های سیاسی و اجتماعی و مملو از وقایع ملتهب بودند، بررسی کرده و مشهورترین آلبوم‌های منتشر شده در آن دوران را از سوی گروه‌های مختلف و همچنین وقایع برگزاری نخستین جشنواره مطرح موسیقی راک را مرور می‌کند.

فصل هفتم به تحولات این نوع موسیقی در دهه هفتاد می‌پردازد و از گسترده شدن محدوده سنّی و ملیّتی مخاطبان موسیقی راک در این دهه سخن می‌گوید. رواج استفاده از حرکات و لباس‌های نمایشی توسط نوازندگان و هنرمندان در کنسرت‌های این سال‌ها، ظهور سبک «هِوی متال» و سبک «دیسکو» از موضوعاتی هستند که در این فصل تشریح می‌شوند.

فصل هشتم از خاموش شدن تب راک در سال‌های بعد از دهه ۸۰ سخن می‌گوید، سال‌هایی که به دلیل محبوبیت، مشروعیت و رسمیّتی که این موسیقی یافته بود به کلی از هیجانات تولد زیرزمینیِ خود دور شد و تزریق نیرویی جدید به رگ‌هایش را لازم داشت. در این فصل جنبش زیرزمینی «پانک» در موسیقی و حضور بر آشوبنده و طغیان‌گر آن در برابر اوضاع تثبیت شده و کلبی‌مسلک موسیقی راک، معرفی و بررسی می‌شود.

فصل پایانی به مطالعه دستگاه‌های تازه و پیشرفت‌های تکنولوژیک موسیقی راک در دهه‌های هشتاد و نود پرداخته و از اختراع دستگاه‌های پخش کاست و ظهور ویدئو کلیپ‌ها سخن می‌گوید.