از متن کتاب:
در سال ۱۵۱۷، چون برادر بارتولومه دولاس کاساس دلش برای سرخ پوستانی که در جهنم کار اجباری معادن طلای آنتیل جان می کندند، خیلی کباب شده بود، به امپراتور شارل پنجم پیشنهاد کرد تا در آنجا سیاه پوستان را به جای سرخ پوستان وادارند به جان کندن. ما به این نمونه علمای انسان دوست خیلی چیزها بدهکاریم:
آهنگ های W.C هندی به سبک بلوز، موفقیت پدرو فیگاری وکیل مدافع – نقاش اروگوئه ای در پاریس، نثر نغز برده فراری از یک اروگوئه ای دیگر: ویسنته رسی، قد و بالای رشید آبراهام لینکن، نیم میلیون نفله جنگهای انفصال، ۳/۳ میلیارد دلار بابت مستمری نظامیان از کار افتاده، مجسمه ی تخمینی تشبیهی آنتونیو (فالوچو) روئیز، ورود فعل لینچ به لغت نامه معتبر، فیلم تند و بی پروای کینگ ویدور به نام هاللویا، نبرد تن به تن، دلیرانه و سخت هنگ سیاهان و سبزه ها (البته رنگ پوستشان نه رنگ یونیفورمشان) مقابل تپه معروف نزدیک مونته ویدئو، لوندی یک سری خانم های مکش مرگ ما، مرد سیاه پوستی که مارتین فی یرو را به قتل رساند، رومبای رقت انگیزی به نام بادام زمینی فروش، ناپلئون گرایی محبوس و توقیف شده لوور تور توسان، فرقه صلیب و اهریمن در هائیتی، خون بزهایی که خرخره شان با قمه ی پاپالوی ها جر خورده، رقص هابانرا که مایه اصلی تانگو است، کاندومبه.
و بالاخره وجود اهریمنی و پرهیمنه ی لازاروس مورل، ناجی بی رحم.