توضیحات

سکه های ایران در دوران هخامنشی

سکه‌های هخامنشی شامل سکه‌های دارای نشان شیر و گاو نر در دوره کوروش و کمبوجیه و سکه‌های دریک، سیگلوی که از دوره داریوش تا پایان هخامنشیان رواج داشت، می‌شود.

سکه ، سندی مکتوب، کتابی کوچک و پر محتواست که ضرورت و شناخت آن از جهات مختلف قابل اهمیت است. زیرا همان طور که می دانیم، سکه یکی از اختراعات مهم بشر است که عوامل تشکیل دهنده آن عبارتند از :
«نوع فلز، نقش و نگار،محل ضرب، نوع خط، تاریخ ضرب، ابزار ضرب و …»
در سکه ، شناسایی مذهب ، اقتصاد ، هنر، اداب و رسوم، صنعت، سیاست و به طور کلی فرهنگ و تمدن نقش اساسی دارد و از طرفی مطالعه و بررسی سکه ، زوایای مبهم و تاریک تاریخ بشر را روشن می کند به ویژه آن سکه به نسبت دیگر یافته های باستان شناسی در طول تاریخ به علت وضعیت خاصی که دارد سالم تر به یادگار مانده است.
ارنست بابلون باستان شناس و سکه شناس دانشمند و عالیقدر فرانسه سالها موزه داری قسمت سکه ها را به عهده داشت و ضمناً عضو فرهنگستان وموسس موزه سکه در کتابخانه ملی پاریس بوده و تصنیفات و تالیفات بسیاری از خود به یادگار گذاشت با در نظر گرفتن اهمیتی که به تاریخ درخشان و تمدن ایران میداد، به تالیف کتاب حاضر پرداخت.
این کتاب که به همت والای انجمن اثارملی ایران ترجمه و در دسترس دانشمندان سکه شناس و علاقمندان به تاریخ ایران باستان گذاشته شده است، یکی از مهمترین و معتبر ترین اثاری است که نه تنها سکه های دوران هخامنشیان را از جهات سیاسی و اقتصادی و بازرگانی و هنری مشخص و معرفی می کند، بلکه اسناد یونانی و لاتینی و کتبیه هایی را که به زبانهای مختلف تا آن دوره کشف شده بود، مورد مطالعه و پایه و اساس خود قرار می دهد و یکی دیگر از راه گشائیها برای روشن شدن تاریخ ایران باستان می باشد.