توضیحات
درخششهای تیره
در این کتاب، «روشنفکری ایرانی» که «هنر» آن در نیندیشیدن میباشد، به گونهای بنیادین نقد میشود و سنجشگرانه در رفتار فرهنگی ما میکاود تا کارسازی فرهنگیمان را روشن سازد.
فرهنگ ما چون دینی بوده و مانده، در سراسر رویدادش «ناپرسندهی پرسشنما» بوده است. ناتوانی ما در پهنهی مسلط فرهنگی، ناشی از «دینخویی» و مآلا ناپرسایی فرهنگی ما بوده است.
«دینخویی» رویکردی است که از اندیشدن و پرسیدن میگریزد و از نزدیک شدن به هر پرسش بغرنج و ناسازگار با دستورالعملهای فرهنگ مستولی در جامعه میپرهیزد.
دیدگاهی دارید؟