قسمت اول موضوع ادراک عشق و معرفت است و اشتیاق فاوست به دست یافتن به اسرار طبیعت و سرگذشت مارگریت. این قسمت یادآور ندامت‌های گوته است پس از ترک دختری در استراسبورگ، که به او دل بسته بود.
قسمت اول در ۱۸۰۸ نوشته شد و قسمت دوم تا سال پیش از مرگ گوته ادامه داشت. در قسمت اول فاوست به نوعی خوشبختی در عشق، آمیخته با خودخواهی دست می‌یابد که او را راضی نمی‌کند.

قسمت دوم به افسانه‌ی قرن شانزدهم ارتباط می‌یابد که فاوست پیر و بدبخت می‌شود و شیطان او را نزد پادشاهی می‌برد که برای خدمتی که انجام می‌دهد سرزمینی به او می‌بخشد و فاوست همه‌ی عمر را در ساحل دریا می‌گذراند و به خاطر کارهای خیری که انجام می‌دهد، با وجود قراردادش با شیطان؛ مشمول عفو خدا قرار می‌گیرد.