توضیحات

روباه

روباه ماجرای یک عشق است؛ عشقی که مثل همیشه مشکلات بسیاری را به همراه می آورد و آدمی را وادار می کند تا برای رسیدن به معشوق، از سد مشکلات عبور کند. در این میان عده ای، به جای حل مشکلات، سعی دارند آنها را به کلی حذف کنند و گاه در این مسیر به بیراهه می زنند.

نِلی مارچ، جیل بِنفورد و پدربزرگ جیل، مزرعه ای را اجاره کردند تا سبزیجات مورد نیاز خود را تأمین کنند. آنها تعدادی مرغ و خروس نیز در آنجا نگه می داشتند که روباهی گاه و بی گاه به آنها حمله می کرد…

مدتی بعد با جوانی به نام هِنری آشنا شدند و پدربزرگ از او خواست که نگهبان مزرعه باشد و دستمزدی دریافت کند. خیلی زود هنری از نلی خواستگاری کرد. نلی پذیرفت، اما جیل مخالفت کرد. جیل معتقد بود که هنری قصد تصرف مزرعه را دارد.
یک شب هنری به کمین روباه نشست و ساعتی بعد با شلیک یک گلوله روباه را کشت. همان شب نلی خواب دید که جیل مرده و حس کرد مسبب مرگ او، هنری است. نلی سرآسیمه از خواب پرید و جیل را دید که کنار تخت خواب او نشسته است. نلی پس از گفت وگویی طولانی به جیل قول داد تا با هنری ازدواج نکند. نلی نزد هنری رفت تا با او صحبت کند. هنری از ارادت قلبی خود به او سخن گفت و صلیب مقدسی را به او نشان داد….

مختصری درباره نویسنده :
دیوید هربرت لارنس معروف به دی اچ لارنس (به انگلیسی: David Herbert Lawrence) نویسنده، شاعر، نقاش و مقاله نویس بریتانیایی و یکی از معتبرترین چهره‌های ادبیات زبان انگلیسی بود. لارنس در خانواده فقیری در شهر ایستوود ناتینگهام‌شایر در سال ۱۸۸۵ میلادی دیده به جهان گشود. وی پس از مدتی آموزگاری به سال ۱۹۱۱، نخستین داستان خود را به نام طاووس سفید نوشت.
پس از آن، او در سال ۱۹۱۹ به اروپا و استرالیا و آمریکا سفر کرد و در این مدت داستان های بسیاری منتشر کرد که از میان آنها می‌توان به پسرها و عاشق ها و رنگین کمان(لارنس) اشاره کرد. وی در نمایاندن غرایز حیوانی و همچنین عواطف بشری مهارت ویژه‌ای داشت. شیوه نگارش او ساده و داستان هایش انتقادی و لطیف است. دی اچ لارنس در زمره بهترین نویسندگان قرن بیستم به حساب می‌آید.
رمان «روباه» برای اولین بار در ۱۹۲۳ منتشر شد. فضاسازی عالی، تصویر بعد از جنگ و واکاوی ابعاد درونی و ذهنی انسان ها «روباه» را یکی از بهترین کارهای آن دوران و دوره ادبی لارنس کرد؛ کسی که در قلب ادبیات انگلستان جای دارد.
داستان باید حدود ۱۹۱۹ اتفاق افتاده باشد، چراکه به اپیدمی آنفلوانزا اشاره شده است. در عین حال «روباه» به دلیل اشاره به مصیبت ها و سختی های بعد از جنگ، یکی از نمونه های درخشان ادبیات این ژانر است. لارنس در انتهای کتاب همچون یک قصه گو، انگار که می خواهد نکته اخلاقی داستانش را بگوید و جمع بندی کند، می نویسد: «این است کل حکایت جست وجو برای یافتن خوشبختی، خواه آدم سعادت را برای خود بطلبد یا برای کس دیگری».

حضور ناگزیر/ ضروری و پرجذبه مرد یا طبع مکار و منفعت خواه اوست که دوستی ساده و بی آلایش و ابدی ازلی بنفورد و مارچ را بر هم می زند یا اصلاً هیچ کدام؛ روانکاوی ناخودآگاه مرد و زن و رقابتی بین این دو جنس. همه اینها در رمان «روباه» دی اچ لارنس جمع شده تا اثری بدیع پدید آورد؛ اثری که در نگاه اول به شدت مردسالارانه و محافظه کارانه می نماید.

اثری در توضیح و تبیین و نه تفسیر و نقد دنیای زن و مرد و سنجشی در رابطه این دو. داستانی به ظاهر کلاسیک، ملودرامی ساده بر پایه کلیشه های عاطفی که با نمادگرایی استادانه فراتر از همه این گزینه ها می رود و خواننده را مسحور لایه های عمیقش می کند.
خرگوش ها و روباه حیوانها ی مورد اشاره در داستان هستند. لارنس آنقدر خوب فضا را تشریح می کند و کاراکترها را درون آن توصیف می کند که خواننده انگار روی تخت روانکاو خوابیده و حرف هایش را به دکترش زده و حال لارنس در نقش روانکاو به تبیین نه چندان واضح ناخودآگاه او می پردازد.

موضوع محوری «روباه» شاید بیش از هر چیز زنانه است، یا به عبارت بهتر درباره زن است؛ درباره زن و هویت او. لارنس در ابتدا سعی می کند هویت زن را وابسته به مرد تعریف کند و به خوبی در قالب تفکرات دست راستی، مردسالارانه و سنتی با نشان دادن توجه بنفورد و مارچ به هنری، حفره های بی مردی در آن دو را نشان می دهد….

*شنوندگان گرامی، به سبب دسترسی نداشتن به فصل دوم از این کتاب شنیدنی، از شما دعوت می کنیم تا خلاصه ای از آن را در ابتدای فصل سوم بشنوید.

آثار دیگر دیوید هربرت لارنس