ریچارد براتیگان، نویسنده ی نامدار و پرکار آمریکایی است، سبک خاصی برای نوشتن دارد؛ سبکی که مترجمش «سبک براتیگانی» می نامد… برای آشنا شدن با قلم این نویسنده بزرگ، شنیدن این داستان کوتاه را (در قالب کتاب گویا) به شما عزیزان پیشنهاد می کنم.

همه چیز می بایست با «یک سوم» پیش می رفت؛ قرار بود من برای تایپ داستان، یک سوم دریافت کنم؛ زن برای ویرایش، یک سوم و مرد هم بابت نوشته، یک سوم. قرار گذاشتیم حق التألیف را تقسیم بر سه کنیم؛ هر سه می دانستیم چه کار باید کنیم….

ریچارد گری براتیگان (به انگلیسی: Richard Brautigan)‏ (زاده ۳۰ ژانویه ۱۹۳۵ – درگذشته ۲۵ اکتبر ۱۹۸۴) نویسنده و شاعر معاصر آمریکایی ا ست. از او ۹ رمان، یک مجموعه داستان و چندین دفتر شعر منتشر شده‌ است. رمان «صید قزل آلا در آمریکا» اولین و شناخته شده‌ترین اثر اوست. قبل از صید قزل‌آلا در آمریکا، براتیگان چند مجموعه شعر منتشر کرد که یا به رایگان توزیع شد یا خودش، در خیابان، آن‌ها را می‌فروخت.

رمان «ژنرال متفقین، اهل بیگ‌سور» هرچند دومین رمان او محسوب می‌شود، اما اولین رمان منتشر شده‌ ی اوست. این رمان در سال ۱۹۶۴ منتشر شد و تنها ۷۴۳ نسخه از آن فروش رفت.

پس از موفقیت صید قزل‌آلا در آمریکا، براتیگان دیگر هر کتابی می‌توانست منتشر کند و چنین هم کرد. او حتی کتابی منتشر کرد با نام «لطفاً این کتاب را بکارید» که شامل هشت شعر بود و به همراه هر شعر بسته‌ای بذر بود؛ بسته‌های بازنشده این مجموعه الان نزد مجموعه‌دارن (کلکسیونرها) چندین هزار دلار خرید و فروش می‌شود. سه شعر از این اشعار با ترجمهٔ «علیرضا بهنام» در کتاب «کلاه کافکا، گزیدهٔ شعرهای ریچارد براتیگان» در ایران منتشر شده‌است.

البته بدون بذر. براتیگان به سفارش جان لنون و پل مک‌کارتنی، دوستانش در گروه بیتلز، چند شعر و بخش‌هایی از رمان‌هایش را در نوار کاستی با عنوان گوش دادن به ریچارد براتیگان خواند و منتشر کرد. این نوار که هم‌زمان با مجموعهٔ شعر کاشتنی براتیگان منتشر شده بود نیز حاوی ابتکارهای جالبی بود. مثلاً شعری به نام عاشقانه با هجده لحن مختلف توسط افراد مختلف از جمله خود براتیگان و دخترش لانته خوانده شد. در ۱۲ مه ۱۹۷۶ برای اولین بار به ژاپن رفت. از کودکی با ژاپنی‌ها بر سر بمباران بندر پرل هاربر مشکل داشت.

عمویش در آن حادثه ترکش خورده بود و هرچند یک سال بعد براثر حادثه‌ای از بلندی سقوط کرده و مرده بود، اما ریچارد هفت ساله مرگ عمو را به حساب ژاپنی‌ها نوشته بود و از آنان متنفر بود. سفر به ژاپن دیگاهش به ژاپنی‌ها را تغییر داد و شیفتهٔ فرهنگ ژاپنی شد تا آنجا که بارها به ژاپن سفر کرد و وطنش را سانفرانسیسکو، مونتانا و توکیو می‌دانست. او حتی با آکیکو که ژاپنی بود ازدواج کرد و این ازدواج دو سال دوام یافت.

براتیگان نویسنده‌ای خاصی بود و تعلق‌اش به سبک یا جریان ادبی ویژه دشوار به نظر می‌رسد. «زیبایی‌شناسی او ترکیبی از دستاوردهای سورئالیسم فرانسوی و تفکر ضدبورژوازی است که جان‌مایهٔ آثار هنری معاصرش را شکل داده و در عین حال در تضاد کامل با پدرسالاری قرار می‌گیرد.» علیرضا طاهری عراقی، مترجم مجموعهٔ داستان اتوبوس پیر، در یادداشت مترجم می‌نویسد:

«توصیف آثار براتیگان کار ساده‌ای نیست. هیچ سبک و مکتب ادبی و سنت تاریخی را نمی‌توان زادگاه یا مبنای شیوه خاص نویسندگی و شاعری او دانست. در مورد آثار نثرش حتی این مشکل وجود دارد که آن‌ها را باید در کدام گونهٔ ادبی جای داد؟ آیا رمان‌هایش را واقعاً می‌توان رمان نامید؟ آیا اصلاً در حوزهٔ ادبیات داستانی قرار می‌گیرد؟ شاید ساده‌تر این باشد که آن را سبک براتیگانی بخوانیم و بس. به هر حال به نظر می‌رسد که آثار براتیگان هم مثل خودش یتیم‌اند.»