کتاب براه خرابات در چوب تاک که در سال هزار و سیصد و چهل و شش چاپ شده و توسط ارنست همینگوی نوشته شده است.

روزنامه لوماتن روز جمعه ۱۴ اوت ۱۹۸۱ یادداشتی با عنوان «استاد همینگوی» به قلم گابریل گارسیا مارکز چاپ کرد که در بخشی از آن آمده بود:«بازی کنایه آمیز سرنوشت براستی حیرت آور است که زیباترین و انسانی ترین اثر همینگوی کم‌تر از همه موفق شده باشد: سخن از «آن دست رود و در میان درختان» است.

همینگوی چنان که بعدها توضیح می دهد داستان ابتدا به شکل قصه ای بود، اما در جزئیات شکل رمان سر در گم ماند. پذیرفتن این همه نقص و اشتباه در ساختار ادبی از سوی خبره ای تا این حد فرزانه، و گفتگویی تا این حد ساختگی و حیله گرانه نزد یکی از درخشان ترین اربابان فن گفت وگو در تاریخ ادبیات، دشوار است…

پرویز داریوش در مقدمه زیرکانه اشاره کرده است:«این کتاب، که ترجمه‌ی عنوان اصلی آن به فارسی «آن سوی رودخانه و در میان درختان» است، (البته داریوش به زعم خودش با تداعی یک مصراع از رباعی حافظ، نام آن را گذاشته بود:«به راه خرابات در چوب تاک») از بدو انتشار در زبان اصلی مواجه با انتقادهایی سخت و شکننده گردید. بسیاری از منتقدان در آن اثری از هنر آفریننده و آفرینش هنری ندیده اند.

آن را نوشته‌ای به منظور بهره برداری از شهرت قبلی و وجود بازار مسلم خوانده اند. هیچ منتقد بزرگی، تا حدی که این راهنما اطلاع دارد، نخواسته است در خلال فصول کتاب برق هنر را که سراسر کتاب را درخشان ساخته است ببیند، یا اگر دیده است آن را چنان کافی و جامع نیافته است که قسمت های مظلوم و نایاب را –اگر هست- در پرتو آن برق نادید.