«فرزندان کاپیتان گرانت» (فرانسوی: Les Enfants du capitaine Grant) داستانی از ژول ورن نویسنده شهیر فرانسوی است که توسط پیر-ژول اتزل در سال ۱۸۶۷ منتشر شد.

این کتاب ، یکی از هیجان انگیزترین و منسجم ترین رمان های ژول ورن است و به سبب شیوه ی کاملی که در توصیف روحیات و خصایل دو شخصیت اصلی آن ، یعنی پاگانل و آیرتن به کار رفته است ،دارای ارزش ادبی نیز هست . وصف فضای محیط بر حوادث ،نشان دهنده ی حال و هوای آن زمان و به ویژه درباره ی استرالیا است ؛ زیرا این جزیره در چشم کاشفان و مهاجران اروپایی قرن نوزدهم هنوز هم با جاذبه ی سرزمینی بکر و خشونت آمیز جلوه می کرد .

ژول ورن با همکاری دنری (Dennery) از روی این رمان ، نمایش نامه ای نوشت که در ۱۸۷۷ به روی صحنه رفت .

کتاب حاضر، داستانی فرانسوی است که با زبانی ساده و روان برای نوجوانان نگاشته شده است. این کتاب، یکی از هیجان‌انگیزترین و منسجم‌ترین رمان‌های این نویسنده است و به سبب شیوه کاملی که در توصیف روحیات و خصایل دو شخصیت اصلی آن، یعنی «پاگانل» و «آیرتن» به‌کاررفته است، دارای ارزش ادبی نیز هست.

داستان این‌گونه آغاز می‌شود که روزی کشتی تفریحی «دانکن» که متعلق به «لرد گلناروان» بود در دریا ماهی‌ای صید کرد که در شکم آن یک بطری پیدا شد. داخل بطری نامه‌ای از کاپیتان «گرانت» بود. نوشته بود که کشتی آن‌ها غرق شده است. تاریخ و طول و عرض جغرافیایی نیز در آن دیده می‌شد. لرد دو سه روز بعد از مسافرت، نزد فرزندان کاپیتان «گرانت»، «مِری»‌ و «روبرت» رفت. آن دو از «لرد» تقاضا کردند که با کشتی‌اش به جست‌وجو بپردازد و پدرشان را پیدا کند.