آنچه می تواند به طور مستند افکار و عقاید و عواطف و ریزه کاری های شخصیت یک نویسنده را آفتابی کند مکاتبات اوست. خوشبختانه مجموع این نامه ها بدون نقص و بی هیچ کم و کاستی برای ثبت در تاریخ جاودان ادبیات باقی مانده است و اخیرا نامه های تولستوی در ایتالیا ترجمه شده و با طبع زیبایی انتشار یافته است.

در این مجموعه، نامه‌های تولستوی به اطرافیان، خویشاوندان، دوستان و دیگران فراهم آمده که گویای عواطف، اندیشه‌ها و باورهای اوست .

این نامه‌ها از حیث زمانی عبارت‌اند از :اولین نامه‌های او در حیات نویسندگی تا هنگام نگارش اثر برجسته او “جنگ و صلح “(سال ۱۸۷۵) .آنچه در این نامه‌ها مشهود می‌گردد این است که تولستوی وقایع سیاسی زمان را در آن منعکس نمی‌سازد ;همچنین وی به جای آن که به حفظ مقام شامخ نویسندگی و زندگی مرفه و آرام اشرافی و تمتع از لذایذ شوهر بودن و پدری نیکبخت، همت گمارد نسبت به آرمان‌ها و هدف‌های خویش به دیده شک و تردید می‌نگرد ;بدین ترتیب، دوران مورد نظر که نامه‌های تولستوی طی آن نگارش یافته، زمانه‌ای است که صاحب نظران آن را به منزله “دوران بحران “یا “انقلاب فکری “تولستوی دانسته‌اند .