در همان روز عصر مهتاب برای آنکه به منزل رسید استرس و اضطراب فراوان داشت.فکر متمرکزی نداشت به اتاق نشیمن رفته به مزیم را دید و به او سلام کرد.مریم هم به او جواب داد و مثل همیشه و هر روز به صورت خواهرش بوسه زد. سر بر سینه او نهاد و مریم گیسوان او را نوازش می داد. سرش را به سینه خویش فشار داد و پیشانی او را با محبت بوسید و از حال و احوال و کارها و درس پرسید. مهتاب با آنکه حواسش در جای دیگری بود به به مریم داد جواب داد.بعد از جای خود بلند شد به اتاقش رفت و تا وقت صرف شام بیرون از آنجا نیامد. مریم هم با فکر آنکه مهتاب در حال انجام دادن تکالیف درسیش است به سراغش نرفت. در صورتی که مهتاب به پشت بر روی تخت دراز کشیده بود و با هزارن فکر و اندیشه سقف اتاق را نگاه می کرد..