از مقدمه کتاب:
در یکی از روزهای سال ۱۶۲۰، از کشتی بادبانی کوچکی به نام “می فلاور” عده ای پدر روحانی زائر پیاده شدند و اولین مستعمره ی انگلستان را در قاره آمریکا را بنیان گذاردند. مردان و زنان ماجراجویی که برای کشف ثروت های خفته در میان خاک به این سرزمین هجوم آورده بودند، به زودی به محورهای سیاسی و اقتصادی این تمدن جدید مبدل شدند و افق تازه ای برای محرومان دیگر نقاط جهان گشودند. در طول چند قرن سیل مهاجران از سراسر جهان به آمریکا سرازیر بود و در طول این سالها مردان و زنانی با ملیت های گوناگون و از کشورهای مختلف از جمله ایتالیا به آنجا راه گشودند.
ناکامی های اقتصادی کشورهای اروپا در سال های پیش از جنگ جهانی اول و مصائب ناشی از وقوع جنگ دوم جهانی، انبوه دیگری از جنگ زدگان و روستائیان محروم اروپایی را روانه آمریکا کرد. برای این محرومان آمریکا چون ارض موعود و سرزمین مقدس، نقطه امیدی بود که با دستهای خالی برای برآورده شدن نیازشان به سویش می شتافتند. اینان زائران تربتی بودند که گور سنت ها، اعتقادات و باورهایشان می شد و در طول سالها زندگی در آنجا، جز بیگاری و بیگانگی، بهره دیگری برنمی گرفتند.
ماریو پوزو، نویسنده آمریکایی که خود تباری ایتالیایی دارد و به خوبی خلقیات و رفتار مهاجران ایتالیایی را می شناسد، در کتاب حاضر جریان استحاله این خصوصیات را در خانواده ای مهاجر به بررسی کشیده و آنها را “زائران خوشبختی” دانسته که تحت فشار فقر و بیسوادی و ستم، از سرزمین خویش گریخته و در این سوی جهان به جستجوی اقبال و ثروت آمده اند…