توضیحات

دل انار

شهرنوش پارسی پور: «دل انار» را می‏توان جزو ادبیات زندان طبقه ‏بندی کرد. داستان، شرح احوال زن جوانی است که برادر، دوست و شوهر خود را در مبارزه‏ی سیاسی از دست می‏دهد. مادرش به سرطان مبتلا می‏شود و جانش از دست می‏رود و پدر که روزی فرزندانش را تنبیه می‏کرد تا گرد سیاست نگردند، خود دچار همین مساله می‏شود.

دل انار، شرح قابل تأملی از یک برهه‏ ی تاریخی در ایران بین سال‏های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ است.

از متن کتاب: «‏‏چشم‏ بسته راه رفتن خیلی سخت است. پاهایم را بیش از حد بالا می‏گرفتم. برای همین روی درهای آهنی آب‏انبار کوفته می‏شدند. صدا عصبی ‏ام می‏کرد. پاهای لاغری که جلوتر می‏رفت، توی دمپایی‏های بزرگ قهوه‏ای روی زمین کشیده می‏شد و خش خش آن می‏گفت: آخرشه، آخرشه.

دست لاغر مرد از آستین آبی به ‏سویم دراز شد و نوک ‏خودکاری را به دستم داد تا دنبالش بروم. دمپایی‏های بزرگ و پاهای بدون جوراب مرد را نشانه گرفته بودم و به دنبالش می‏رفتم.

فکر نمی‏کردم بعد از این همه مدت به این راحتی گیر بیافتم. اولین بار بود که معنی گیرافتادن را می‏فهمیدم. مدام با دست چیزی مثل مگسی مزاحم را از خود دور می‏کردم. …»