کارو دردریان در سال ۱۳۰۶ خورشیدی متولد گردید و در سال ۱۳۸۶ خورشیدی در سن هشتاد سالگی، زندگی را بدرود گفت و درگذشت. او از نخستین شاعران نسل نیمایی بود که در سبک «شعر نو» فعالیت می‌کرد. نکته جالب درمورد کارو که اغلب آن را نمی‌دانند آن است که وی، برادر ویگن خواننده معروف سبک جاز بود و رابطه‌ای بسیار صمیمانه با او داشت.

از کارو چندین کتاب باقیمانده است که اکثر آن‌ها کتاب‌های شعر در سبک نیمایی و سپید هستند. درواقع کارو شاعر شعر نیمایی بود و کمتر به سرودن اشعاری به سبک‌های مرسوم کلاسیک می‌پرداخت.

سروده‌های کارو دارای رویکردی انتقادی و برآمده از تلخ‌ترین حقایق در زندگی انسان مدرن هستند. مسائلی از قبیل فقر و تگدستی و تبعیض و نابرابری نقش اصلی در سروده‌های او را دارند.کارو شاعری با روحیه حساس بود. با این حال و در عین لطافت و حساسیت، او دارای قلمی تند و تیز بود و اشعارش به صراحت لهجه مشهور هستند. باری این تمام ماجرا نیست و باید اذعان داشت که کارو در سرودن اشعار عاشقانه نیز تبحری شگرف داشت.