تاریخ ادبی یا علمی عبارت است از شرح احوال ملتی از حیث آداب و علوم و علت پیدایش آنها و تنزل و ترقی علمی و فکری آنان به طور عموم. این معنی شامل موضوعات مختلف مهمی می‌شود؛ مانند خط و زبان و علوم و آداب و شرح احوال شعرا و نویسندگان و علما و حکما و ریاضی‌دانان و اطبا و جز آنا که در راه علم و ادب بذل مساعی کرده و خود را به درجات عالی رسانیده‌اند.

در این کتاب پس از مقدمه که به تعریف تاریخ ادبیات و موضوع و فایده آن اختصاص دارد، در بخش اول به ادبیات ایران قبل از اسلام پرداخته شده و در بخش دوم ادبیات ایران بعد از اسلام بررسی شده است. این بررسی تا دوره سلجوقی را دربر می‌گیرد.