«مزدک» رمان تاریخی بسیار موفقی است که با اتکا به واقعیت های تاریخی و با بهره گرفتن از زبان گویا و بی محدوده رمان، چگونگی جنبش بزرگ مزدک و زمینه های اجتماعی و تاریخی آن را بازمی گوید. در این کتاب خواننده نه تنها با تاریخچه جنبش مزدکی که همچنین با شرایطی که این نهضت در آن پدید آمد و گسترش یافت، آشنا می شود. تاریخچه خود این جنبش را تا حد گسترده ای می شناسیم؛ و به ویژه در سال های اخیر بسیار کتاب ها در این باره در ایران انتشار یافته است. اما چگونگی دورانی که نهضت مزدک در آن شکل گرفت هنوز کمابیش ناشناخته و آمیخته با حدس و گمان بسیار است. این رمان به ویژه به شناخت این جنبه از تاریخچه کمک می کند.
در واقع، استفاده از زبان رمان، که در عین حال به پیروی هرچه بیشتر از واقعیت های تاریخی پایبند باشد، به نویسنده توانایی داده تا بسیاری از گمان های پژوهشگران درباره شرایط اجتماعی آن دوره را جسمیت بخشد و در قالب رویدادهای هر روزه ای درآورد که خواننده با شناخت آن خود را در گرماگرم زندگی اجتماعی ای حس می کند که جنبش مزدکی در آن زاده شد، گسترش یافت و سرانجام سرکوب یا دچار کجروی شد.
شگرد نویسنده « مزدک » ، در تعبیر آشنا ولی اختلاف آمیز « رمان تاریخی » نهفته است، و در تضادی که به نظر می رسد میان تاریخ و رمان وجود داشته باشد؛ چرا که تاریخ قاعدتا بازگویی و یا دستکم کوشش برای جستجوی واقعیت است، حال آنکه رمان، بنا به سرشت خود، آفرینش مجموعه ای از رویدادهاست که الزاما با واقعیت سازگار نیست. و شاید چگونگی تلفیق، و میزان ترکیب دو عنصر « واقعیت » و « تخیل » است که هم آن تضاد را آشتی می دهد و هم رمان تاریخی را، چه از نظر تاریخی و چه از دیدگاه یک وسیله بیان ادبی، قابل پذیرش می کند. کتاب « مزدک » موریس شیماسکو نمونه بسیار موفقی از این ترکیب و آشتی است.
در این کتاب، واقعیت های عمده تاریخی با امانت بازگو شده و شخصیت های اصلی رویدادها همه شناخته شده اند. آئین های دربار، مناسبات طبقات یا رسته های جامعه ساسانی، روابط بحران آمیز و پیچیده امپراتوری ساسانی با همسایگان بیزانسی و تورانی آن، دادوستد گسترده ایران در صحنه اقتصاد جهانی آن روزی، ویژگی های نظامی، سیاسی، مذهبی و اجتماعی ایران همه با دقت بسیار براساس آخرین پژوهش ها نگاشته شده است.