توضیحات

دایی من بنژامن

حوادث رمان دایی من بنژامن به اواخر قرن هجدهم بر می گردد قرنی که به عصر روشنگری معروف است و نویسندگان بزرگی چون مونتسکیو، دیدرو و ولنر در آن دوره زندگی می کردند. در آن زمان جامعه فرانسه به سه طبقه متمایز از هم تقسیم می شد.

۱ – نجبا و اشراف زادگان ۲ _ روحانیون ۳ _ توده های مردم. طبقه نجبا و روحانیون از امتیازات وسیعی برخوردار بودند. به عنوان مثال از پرداخت مالیات مستقیم معاف بودند و خودشان را برتر از سایرین می پنداشتند. یکی از دستمایه های کلودتیلیه برای حمله به طبقه نجبا واشراف همین وجود نظام طبقاتی در فرانسه بود که امکان هر نوع خلاقیتی را در جامعه فرانسه و نزد توده های مردم منتفی می کرد.

قهرمان کتاب، بنژامن راتری که خود از میان توده های مردم برخاسته و شغل پزشکی را انتخاب کرده مسلح به سلاح برنده طنز و شوخ طبعی و طبعا رندی خاص خود است و در عصر و زمانه ای که امتیازات و القاب اشرافی در جامعه رواجی همه گیر دارد به تنهایی تمامی این القاب و عناوین را به سخره می گیرد و شرف انسان را در آزادگی و رهایی از تمامی قیود بندگی و بردگی می داند.
شاید مهم ترین نکته ای که درباره کتاب دایی من بنژامن به نظر می رسد طنز درخشان و گزنده آن است که در سطرسطر کتاب به چشم می خورد، این طنز به شدت گزنده بنیادهای فرسوده و پوسیده اشرافیت رو به زوال فرانسه در اواخر قرن هجدهم را نشانه رفته است.