توضیحات
قرآن و امام حسین (ع) – ۱۰ گفتار
حسین (ع) شریک قرآن است، به همین دلیل خداوند ویژگی و صفات قرآن را به او ارزانی داشته است.
.
قرآن، کتاب انسان سازى است، کتابى که انسان ها را بسوی سعادت و کمال هدایت می کند. و حسین (ع) نیز نه تنها شاگرد مکتب قرآن بلکه عِدْل و شریک قرآن است. این شراکت و همدوشی او با قرآن را پیامبر در حدیث «ثِّقلَین» تبیین نمود. کتابِ قرآن، صامت است و امام، قرآن ناطق. رسولُ خدا(ص) در بیانی روشن و آشکار فرمودند: ” إنّی تارکٌ فیکم الثّقلین کتاب الله و عترتی لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض ما إن تمسّکتم بهما لن تضّلوا و لن تزّلوا؛ من در میان شما امت دو چیز نفیس وزین و گرانبهایی را باقی گذرنده‌ام که کتاب خدا و عترت من، که اهل بیت من هستند، که این دو هرگز از همدیگر جدا نمی‌شوند تا وقتی که بر من نزد حوض کوثر وارد شوند. مادامی که به این دو تمسک بجویید گمراه نمی شوید و نمی لغزید.”
پیشنهاد دوستان در ستاد تفسیر مرا در شب و روز عید غدیر به فکر وا داشت که آیا میتوان مسیر سخنرانی های محرم را قرآنی کرد، یعنی سیمای امام حسین (ع) و اهداف آن عزیز را و مسائل کربلا و صحنه هایی که پیش آمد از جهاد، تصمیم، عشق، ایمان، خلوص، شهادت تا نماز، پذیرش عذر و توبه “حر” تا پیشگامی حضرت در فرستادن فرزندش قبل از دیگران در میدان نبرد و تا آیاتی که حضرت از آغاز سفر تا کربلا تلاوت فرمودند و تا وفاداری یاران و امثال آنرا که صدها آیه قرآن به آن اشاره دارد در قالب قرآن مطرح کنیم تا محتوی سخنرانی ها، قرآن ولی نمونه های عینی و مصادیق آن از کربلا باشد.
دیدگاهی دارید؟