توضیحات

جدایی حکومت و دین

سی و سه سال است در ایران گروهی که لباس ویژه «روحانیون» را بر تن دارند بر میهن ما حکومت می کنند. حاکمیت بر جامعه را حق خود می دانند و تعیین سیاست دولت و کشورداری را از امتیازهای ویژه «طبقه روحانی» می شناسند.

این مردان که عبایی بلند و گشاد بر تن، دستاری سیاه یا سفید بر سر، نعلینی بر پا و ریشی انبوه دارند امتیاز بزرگ فرمان فرمایی بر کل جامعه و تمامی مردم را فقط با پشتوانه شکل ظاهری خود به دست نیاورده اند. اینان که خود را «روحانی» و سایر مردم را «جسمانی» می دانند با استناد به نظریه ها و اصولی چند، خود را طبقه برگزیده و تافته جدا بافته می دانند.

این روحانیون می گویند، حکومت از آن خداست و تنها حکومت بر حق و پذیرفتنی حکومت الهی است. بر اساس این نظرهای حکم مانند، روحانیون اجرا کنندگان حکومت الهی و رهبران دین نمایندگان حکومت خدا هستند. بزرگترین رهبر دین در ایران امروز، جانشین پیامبر و امامان و در پایان نماینده زنده خداست.

هوادارن این نظریه معتقد به «حکومت دین» هستند و در فرهنگ آنان «حکومت مردم» نمی تواند معنایی داشته باشد. به گواهی تاریخ ایران و به شهادت تاریخ بسیاری از ملت های دیگر، حکومت های دینی یکی از هراس انگیزترین، مرگبارترین و تبه کارترین حکومت های خودکامه بوده اند.