توضیحات
خونینه های تاریخ دارالمرز
کتاب خونینه های تاریخ دارالمرز که به دست محمود پاینده نوشته شده است.در منبع های تاریخی آمده که جنگجویان دیلمی قسمتی از سپاهیان کورش کبیر را ایجاد کرده بودند .
در دوران حمله کردن اعراب به ایران با آن که همه ی ایران به دست آنها گرفتار شده بود ولی خطه دیلمان و اشکور ده ها سال در مقابل آنها نبردیدند .عرربها با گرفتن قزوین خویش را تا پشت کوهای اشکور رسانده ولی تا سالها از رفتن به این نواحی ناتوان بودند.
به دفعات شهر قزوین مورد حمله و غارت دیلمیان قرار گرفت به صورتی که مسلمانها و شهر قزوین را باب الجنت یا همان مینو دشت اسم دادند. یعنی شهری که درب بهشت را به سمت مسلمانها باز می نماید .
در حقیقت آنها با این اسم گذاری کردن کوشش کردند مسلمانان را ترغیب کنند که داخل شهر قزوین بمانند و در مقابل حمله های دیلیمیان مقاومت کنند.ولی واقعه خونینی که درمورد آن حرف زده می شود بر می گردد به ششصد و بیست سال پیش یعنی وقتی که سلطان محمد کیا بر گیلان حاکم بود.
در آن زمان با دقت به اختلافاتی که موجود بود منطقه گیلان به دفعات مورد حمله دلیران اشکور قرار گرفت به صورتی که حاکمین گیلان تاب مقاومت نمودن در برابر آنها را نداشتند.
در دوازدهم آذرماه سال ۱۳۱۰ در لنگرود پا به عرصه گیتی گذاشت. نامش محمد علی بود و محمود خوانده می شد و شاعر، محقق فرهنگ گیلکی و تاریخ معاصر است. پدرش محمد بود و مادرش کلثوم؛ خود می گوید: مادرم از تباره کوه نشینان دیلم بود که دست بر قضا گذارش به شهر افتاده بود و با پدرم که از مغازه داران میانه حال لنگرود بود، همسفر و همراه زندگی شد. پاینده از شاعران خوش ذوق و توانایی است که در شعر فارسی و گیلکی دستی دارد. در قالب های مختلف شعر سنتی مثل قصیده، غزل، رباعی، دو بیتی شعر سرود، اما شعر نو با ذوق او سازگاری بیشتری داشت. طعم ستیزی مضمون محوری بسیاری از اشعار فارسی و گیلکی محمود پاینده است.
دیدگاهی دارید؟