توضیحات
دکامرون
دکامرون مشهورترین اثر جووانی بوکاچیو نویسندهٔ قرن ۱۴ میلادی ایتالیایی است که از ۱۰۰ داستان تشکیل میشود.
بوکاچیو این کتاب را به سبک هزار و یک شب نگاشته و مواد خام این قصهها را از افسانههای یونانی، رومی و کشورهای مشرق زمین و گاه از زندگی روزمره مردم گرفتهاست. او این کتاب را بلافاصله پس از شیوع طاعون سال ۱۳۴۸ در فلورانس نوشت.
«دکامرون» داستان هفت زن و سه مرد را روایت میکند که با شیوع طاعون، فلورانس را ترک کرده و به خانههای ییلاقی اطراف شهر پناه میبرند و در آن جا برای این که ذهن خود را از این واقعه منحرف کنند به قصهگویی برای یکدیگر میپردازند.
«دکامرون» اثری تمثیلی به سبک «هزارو یک شب» است که بیشتر به خاطر داستانهای شهوانی و غمانگیز آن شناخته میشود. مواردی مانند شوخی و بذله گویی، جوکهای عملی و تشویق به زندگی دنیوی از موضوعات متعدد کتاب است.
به غیر از سرگرمی و شهرت ادبی، «دکامرون» یک سند مهم تاریخی از زندگی در قرن چهاردهم است. در این کتاب میتوان تصویر بسیار روشنی از روی کار آمدن طبقه تاجر و گذر از فئودالیته تا فساد عظیم کلیسایی را مشاهده کرد.
انتشار «دکامرون» در قرن چهاردهم میلادی، در پایین کشیدن اصحاب کلیسا از جبروتشان و باز شدن فضای جامعه فلورانس، و آنچه بعدها رنسانس نام گرفت، نقش محسوسی داشت.
دیدگاهی دارید؟