تصویر یا «پرتره» ، کتابی‌ است کوچک که از دو بخش کاملا کلاسیک تشکیل شده و هر بخش، شروع، میان، پایان و البته عطف‌های خود را دارد که به واسطه‌ یک پرتره به هم مرتبط می‌شوند.

در بخش اول با نقاشی فلک زده روبرو هستیم که در اوج فقر، آخرین پول خود را برای خرید یک پرتره می‌دهد و در اوج ناامیدی وی، طبق معمول روایت‌های کلاسیک، اتفاقی ماورایی می‌افتد: «ناگهان با وحشت بسیار مشاهده کرد که پیرمرد به حرکت درآمده و با دو دست به کناره‌های قاب چنگ زد. کم ‌مانده بود از ترس، قلبش از حرکت بازایستد.

پیرمرد خود را بالا کشید و در حالی که هر دو پای خود را از قاب خارج می‌کرد، با حرکتی سریع به کف اتاق پرید.» این اتفاق، شخصیت اصلی را از هدف‌هایش دور و او را به هنرمندی عامه‌پسند تبدیل می کند. حرف اصلی اثر، این است که پول، هنرمند را از هنر متعالی دور می کند، به طوری که دست ‌آخر، هنرمند قصه‌ ما به جنون کشیده می‌شود.