میلان کوندرا
میلان کوندِرا (به چکی: Milan Kundera) (زاده ۱ آوریل ۱۹۲۹ در برنو، چکسلواکی) نویسنده اهل چک است که از سال ۱۹۷۵ (میلادی) به فرانسه تبعید شد و در سال ۱۹۸۱ (میلادی) به تابعیت آن کشور درآمد. او خود را نویسنده‌ای فرانسوی می‌داند و پس از نوشتن جاودانگی به زبان چکی در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) کوشش و دقت می‌کند که واسطه مترجم را حذف کند و مستقیماً به فرانسه بنویسد. یکی از بهترین آثار کوندرا سَبُکیِ تحمل‌ناپذیر هستی است. پیش از انقلاب مخملی در چکسلواکی ۱۹۸۹، حکومت کمونیستی کتاب‌های وی را در چک ممنوع کرد. او کمتر با رسانه‌ها گفتگو می‌کند. میلان کوندرا تاکنون چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات بوده‌است.
زندگی
خانوادهٔ او از طبقهٔ اجتماعی متوسط و با فرهنگ بالایی بودند. پدرش، لودویک کوندرا، نوازنده پیانو و شاگرد لئوش یاناچک بود و بین سال‌های ۱۹۴۸ (میلادی) تا ۱۹۶۱ (میلادی) ریاست آکادمی موسیقی برنو را برعهده داشت. علاقه کوندرا به موسیقی در بسیاری از آثار او به‌ویژه رمان شوخی پیداست. میلان شعرگویی را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و در ۱۸ سالگی پس از شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۷ (میلادی) به اتحادیه جوانان حزب کمونیست چکسلواکی پیوست. در سال ۱۹۴۸ (میلادی) تحصیل خود را در رشتهٔ ادبیات و زیبایی‌شناسی در دانشگاه کارلف (دانشگاه چارلز) در شهر پراگ آغاز کرد. ولی خیلی زود خود را به دانشکده فیلم منتقل کرد. به دنبال انتقادهایش از حکومت، در سال ۱۹۵۰ (میلادی) برای نخستین‌بار از حزب کمونیست چکسلواکی اخراج شد و تا سال ۱۹۵۶ (میلادی) اجازهٔ پیوستن دوبار به حزب را پیدا نکرد. نخستین مجموعه شعر او با نام انسان؛ بوستان پهناور (یا انسان؛ بوستانی عظیم) که خوش‌بینی موجود و ادبیات دولتی را مورد انتقاد قرار می‌داد در ۱۹۵۳ (میلادی) چاپ شد. در ۱۹۵۵ (میلادی) شعر بلند او به نام ماه می‌گذشته (پیشکش به ژولیوس فوچیک) و بلافاصله پس از آن دومین و آخرین مجموعه شعر او با نام تک‌گویی که در آن رفتارها و کردارهای انسانی و روابط عاشقانه بی‌پرده بازنمایی می‌شدند در ۱۹۵۷ (میلادی) منتشر شدند.
او در سال ۱۹۶۰ (میلادی) گزیده اشعار گیوم آپولینر و تحلیلی از آن‌ها را چاپ کرد و در همین سال آموزش ادبیات در دانشکده سینما به عهده او گذاشته شد. نخستین نمایشنامهٔ او با نام مالکان کلیدها که به دوران ترس و خشونت هنگام استیلای آلمان می‌پرداخت یک سال بعد به چاپ رسید.
کوندرا در سال‌های ۱۹۵۸ (میلادی) تا ۱۹۶۸ (میلادی) ده داستان با نام عشق‌های خنده‌دار نوشت که در آن‌ها به رابطه فرد با اجتماع توجه شده و مضمون بسیاری از رمان‌های آینده‌اش طرح می‌شوند.
کتاب‌شناسی
مجموعه داستان
- عشق‌های خنده‌دار (۱۹۶۹) – برگردان فروغ پوریاوری – انتشارات روشنگران و مطالعات زنان
- دون ژوان – برگردان آیسل برزگر – نشر سروینه
رمان
- شوخی (۱۹۶۷) – برگردان فروغ پوریاوری – انتشارات روشنگران و مطالعات زنان
- مهمانی خداحافظی (۱۹۷۲) – برگردان فروغ پوریاوری – انتشارات روشنگران و مطالعات زنان
- والس خداحافظی (۱۹۷۲) ـ برگردان دیگری از مهمانی خداحافظی است.
- زندگی جای دیگریست (۱۹۷۳) – برگردان پانته‌آ مهاجر کنگرلو – نشر تنویر
- کتاب خنده و فراموشی (۱۹۷۸) – برگردان فروغ پوریاوری – انتشارات روشنگران و مطالعات زنان
- سبکی تحمل‌ناپذیر هستی (۱۹۸۴) – برگردان پرویز همایون‌پور – نشر گفتار
- جاودانگی (۱۹۹۰) – برگردان حشمت‌الله کامرانی – نشر تنویر
- آهستگی (۱۹۹۵) – برگردان دریا نیامی
- هویت (۱۹۹۸) – برگردان پرویز همایون‌پور – نشر قطره
- جهالت (۲۰۰۰) – برگردان آرش حجازی – انتشارات کاروان (برگردانی با نام بی‌خبری نیز انجام شده‌است)
- جشن بی معنایی (۲۰۱۳) – برگردان قاسم صنعوی – نشر بوتیمار (با همکاری نشر نگاه)
- کلاه کلمنتیس – برگردان احمد میرعلائی – انتشارات دماوند
- وصایای تحریف‌شده (برگردانی با نام وصیت خیانت‌شده نیز انجام شده‌است)
درام
غیر داستانی
درباره او
- میلان کوندرا، زندگی یک نویسنده – ژان دومینیک بری‌یر، انتشارات اکریتور، پاریس
- جهان داستانی میلان کوندرا – کوتوسلاو چواتیک
- آخرین بعدازظهر آنیس – فرانسوا ریکار
- بخشی از و اگر عشق دوام داشت – آلن فینکلکروت
- بخشی از Shop Talk – فیلیپ راث
- مقاله کوندرا در پلیاد، یک چاپ بی‌محتوا – گروهی شش نفره از پژوهشگران دانشگاه لوزان سوئیس، روزنامه فرانسوی‌زبان “لو تان”