پرویز دوایی
پرویز دوایی فارغ‌التحصیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان انگلیسی است و همین تسلط به زبان باعث شد که مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفتگو برای دوبله فیلم‌ها باشد. با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقد فیلم شهرت پیدا کرد. از مجلاتی که با آن‌ها همکاری کرد می‌توان به سپید و سیاه، مجله فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما و نگین اشاره کرد. برای ماهنامه سینمایی فیلم هم گاهی بهاریه یا مقاله نوشته‌است.
آخرین مقاله‌اش را در ایران در سال ۱۳۵۳ در مجله سپید و سیاه با عنوان خداحافظ رفقا نوشت و برای یک دوره آموزشی به چکسلواکی رفت و ساکن پراگ شد.
او همچنین از پایه‌گذاران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در کنار پرویز کلانتری، عباس کیارستمی، اکبر صادقی، نورالدین زرین کلک، سیروس طاهباز و خسرو سینایی است و مدتی هم دبیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان در سال‌های ۵۰ و ۵۲ بود. در سال ۱۳۸۷ به مناسبت آخرین رونمایی از کتابش در خانه هنرمندان دوستانش در مورد او گفتند
احمد رضا احمدی از دوران دوستی‌اش با پرویز دوایی گفت که سرآغازش فیلم قیصر مسعود کیمیایی بود.
جمشید ارجمند دوایی را شاعری می‌داند که در قالب شعر فارسی شعر نمی‌گوید.
ابراهیم حقیقی هم نقد درست فیلم را مدیون پرویز دوایی می‌داند.
هوشنگ گلمکانی معتقد است که نسل گذشته او را با نقدهای سینمایی‌اش می‌شناسد و نسل امروز با داستان‌هایش. در سال ۱۳۹۰درسومین جشن جایزه کتاب سال سینمای ایران از پرویز دوایی تقدیر شد. کتابهایش لحنی نوستالژیک دارد و ریشه در خاطرات دوران کودکی و البته در ارتباط با سینماست. پرویز دوایی هم‌اکنون ساکن پراگ است و علاوه بر آثار ترجمه‌ای، تألیفی در زمینه سینما مجموعه داستان‌ها و کتاب‌های دیگری را هم در کارنامه دارد.
آثار
- باغ
- بازگشت یکه‌سوار
- سبز پری
- ایستگاه آبشار
- بلوار دل شکسته
- امشب در ستاره سینما
- تنهایی پرهیاهو (بهومیل هرابال)
- نی سحرآمیز و چند داستان دیگر (بهومیل هرابال)
- سینما به روایت هیچکاک(ترجمه کتاب فرانسوا تروفو)
- بچه هالیوود (ترجمه زندگی‌نامه رابرت پریش)
- سرگیجه (ترجمه فیلمنامه سمویل تیلر)
- استلا (ترجمه کتاب جان دوهاتوگ)[۶]
- ترجمه کتاب ۲۰۰۱: ادیسه فضایی (آرتور سی. کلارک)
- ترجمه ذن در هنر نویسندگی نوشته ری برادبری