توضیحات

کارنامه و خاطرات اکبر هاشمی رفسنجانی ۱۳۶۹

سال ۱۳۶۹ سال مهمی است. اولین سالی است که جمهوری اسلامی در فقدان بنیانگذار کبیر نظام، طی مسیر می کند و با درایت و خردمندی مسئولین کشور، به پیروزی‌های چشمگیری در همه زمینه ها از جمله عرصه دیپلماسی بین المللی، اقتصاد داخلی، جذب سرمایه های خارجی، شکل‌گیری مناطق آزاد تجاری و عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی نایل می شود.

در پیش گرفتن سیاست اعتدال در همه زمینه‌ها و همگرایی کامل دولت با رهبری در سال ۱۳۶۹، تهران را به کانون ثبات و امنیت در منطقه تبدیل کرده و اثرات موفقیت‌های پی در پی، در همه زمینه‌ها، به خوبی در سطح جامعه ملموس است.

آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در بخشی از مقدمه این کتاب نوشته است:
در سایه راهنمایی قرآن، به این نتیجه رسیدم که بعد از عقاید صحیح، محور رفتار درست انسان‌ها، ‌«اعتدال» است؛ همه ادیان آسمانی نیز جامعه را معتدل و دور از افراط و تفریط خواسته‌اند. ده‌ها آیه قرآن، شاهد این ادعاست. از همان سال‌های جوانی که با قرآن انس پیدا کردم، متوجه این مهم شده بودم؛ اما در دوران زندان، با دقتِ بیشتر و همه جانبه در قرآن، این برداشت در مغزم و وجودم ثبت شد. قرآن خواستار اعتدال در همه شئون زندگی، آفرینش، انسان، عقاید، احکام، معاشرت، تبلیغ، مصرف، انفاق، سیاست و قضاوت است.

اسلام همه ابعاد و ارکان جامعه را معتدل می‌خواهد. انبیاء را معلم اعتدال و آنها را انسان‌هایی معتدل معرفی می‌کند. توفیقات نظام اجرایی کشور از جمله در سال ۱۳۶۹ که خاطرات و کارنامه آن سال اکنون پیش روی شماست، قطعاً ریشه در اعتدال دارد؛ اگر ضعف و یا شکستی هم دیده می شود، معلول خروج از اعتدال و بیرون رفتن از محورِ «خَیرالاُمور اوسطها» است.

پیروزی در جنگ تحمیلی و امکان سازندگی که سرفصل این خاطرات است و نصرت الهی برای امت و ملت عزیزمان و شکست و مذلت متجاوزان هشت سال دفاع مقدس را با این محور تعریف می کنم و امیدوارم الگوی قابل توجهی برای جامعه و مدیران کشور باشد…