توضیحات

از متن کتاب:
در زمان‌های قدیم، پیش از حمله اعراب به ایران زمین، شاهنشاهی به نام هرمزد بر این سرزمین حکومت می‌کرد. عمر شاهنشاه هرمزد رو به پایان بود و او پنج پسر با نام‌های شاپور، اردشیر، یزدگرد، بهرام و خسرو داشت. از بین پسران، شاهنشاه فرزند دوم خود را که اردشیر نام داشت، بیش از دیگران دوست می‌داشت. شاید علتش علاقه بیش از حد هرمزد به زن دوم خود (مادر اردشیر) بود.

در روزگار جوانی به علل سیاسی و به فرمان پدر، هرمزد با زن اول خود مادر (شاپور) که از خاندان قدرتمند سورن که بعد از خاندان ساسانی قدرتمندترین خانواده کشور بود و بسیاری از مقامات لشکری و کشوری و از جمله مقام وزیر اعظم “ورزگ فرمدار” که بر عهده شخصی به نام قباد بود را در اختیار داشتند، ازدواج کرده بود.

در آن زمان هفت خانواده بزرگ تیول دار که از گذشته های قدیم در ایران زمین وجود داشتند، دارای قدرت و ثروت بودند که در عصر ساسانی خود خاندان ساسانی یکی از این هفت خانواده بود و بعد از آن خاندان سورن و کارن بیشترین قدرت را داشتند…