توضیحات

کتابی که پیش رو دارید یکی از متون پایه ای برای شناخت تحول اندیشه سیاسی در جهان غرب است. در حقیقت تجزیه و تحلیل این کتاب از نظام های سیاسی اروپایی و اساس مشروعیت آنها و گسستی که انقلابها در این مشروعیت به وجود می آورند، همه جا با تاریخ و فرهنگ کشورهای اروپایی پیش می رود و اگر از انقلاب کبیر فرانسه یاد می کند، و حکومت بناپارت را حکومتی انقلابی و مالا نامشروع می خواند، از این روی است که این انقلاب و شکلی که با اسباب چینی های ناپلئونی به خود می گیرد، به جای اینکه پاسخگوی تمایلات و نیازهای ملت به پاخاسته باشد،

در جهت تحکیم استبداد فردی گام برمیدارد و دوباره توده های مردمی که برای در دست گرفتن سرنوشت خویش انقلاب کرده بودند، میان خود، یعنی پایه هرم قدرت و راس یعنی دستگاه امپراتوری همان فاصله ای را می یابند که در رژیم پیشین وجود داشت…

از متن کتاب:
جای هیچ تردیدی نیست که زمانی که روسو از مردم صحبت می‌کند، در ذهن خود به شهروندان و بورژواهای ژنوی می‌اندیشد که شورای عمومی جمهوری را تشکیل می‌دادند: این شوراهای عمومی، مجلسی پارلمانی مرکب از نمایندگان منتخب مردم نبود بلکه عبارت از تمامی اشرافیت ژنو بود که از طریق حق وراثت راسا حاکمیت داشتند.

مردمِ حاکمی که روسو به آنها می‌اندیشد در حقیقت اشرافیت ممتاز ۱۵۰۰ نفری است که همانند پادشاهی مستبد بدون پس دادن حساب به رعایای خود، جمهوری را اداره می‌کرد و تنها وظیفه‌ی آن، دفاع از خویش در مقابل اراده‌های شخصی اعضایش بود که می‌توانستند اراده عمومی یا وحدت عرفانی را مغشوش و مغلوط سازند…