توضیحات

فلکی شروانی شاعر پارسی‌گوی ایرانی از قرن ششم هجری است.
نام او به روایت اکثر تذکره‌نویسان محمد و لقبش نجم‌الدین یا افصح‌الدین می‌باشد و فلکی تخلصی است که در اشعار او مکرر آمده و معاصرین هم به این نام او را خوانده‌اند. مولد اصلی او شماخی دارالملک شروان است، و اتفاق گذشتگان بر این که وی ستایشگر شروانشاهان است ممکن است مؤید این احتمال شمرده شود.
فلکی سخنگویی نغز و نازک‌خیال است و در حد ممکن از عبارات نامعمول احتراز کرده است. اشعار او تا حدی روان و از تکلفات ادبی برکنار و به رویه مسعود سعد نزدیک است.
وفات او به نقل تقی‌الدین کاشی در ۵۸۷ هجری قمری و به گفته بعضی در ۵۷۷ هجری قمری بوده است.