توضیحات

از مقدمه کتاب:
مارکوپولو نویسنده این سفرنامه در سال ۱۲۵۴ میلادی در ونیز متولد شد. وی پسر نیکولوپولو تاجر معروف و نیزی بود که با قسطنطنیه داد و ستد داشت. در سال (۱۲۶۰) نیکولو با برادرش مافیو بعزم تجارت بسمت دریای سیاه و شبه جزیره کریمه رهسپار شدند ولی در اثر اتفاقاتی نتوانستند به ونیز برگردند.

از اینرو ناگزیر راه مشرق را پیش گرفتند و آنقدر رفتند تا به پکن پای تخت قوبیلای قاآن خان بزرگ رسیدند. بعد از چند سال با پیغامهائی برای پاپ بغرب مراجعت کردند و در (۱۲۶۹) وارد ونیز شدند. نیکولو ومافیو دوسال در ونیز مانده، مجدداً قصد سفر بچین نمودند. درین موقع مارکوپولو را نیز که هفده سال داشت با خود بردند. سه سال و نیم تمام طول کشید تا مسافران دوباره بدربارخان رسیدند. خان آنها را با کمال مهربانی پذیرفت.

مخصوصاً به مارکوی جوان خیلی ملاطفت کرد. طولی نکشید که مارکوپولو بزبان و عادات و آداب تاتارها آشنا شده، از طرف خان بماموریتهایی بایالات دوردست چین رفت هر چه از عادات غریب مردم این قسمتها دید، دقیقاً یادداشت کرد و وقتی آنها را برای خان توصیف و تعریف نمود سبب سرور بی منتهای او گردید.
محتملا در یکی ازین سفرها مارکو تا ایالات جنوبی هند رفته است. بعد از هفده سال خدمات صادقانه در دربارخان سه مرد ونیزی میل کردند به زادگاه خود برگردند ولی قوبیلای قاآن راضی نمیشد و اجازه نمیداد…