توضیحات
اثر معروف آرامش دوستدار، “دین خویی” یا “هنرِ نیندیشیدن”است، که به زعم او در فرهنگ ایرانی ریشهدار شده و نهادینه گردیده است.
بر طبق این نظریه، در سایه تسلطِ تفکرِ دینی که امکان اندیشیدن را ممتنع میسازد، ایرانیان چه در عصر کهن و چه در عصر حاضر، به نوعی انحطاط فکری نا خود آگاه دچار گردیده اند. این لزوما” به معنی آن نیست که افرادی اندیشمند در ایران ظهور نکردهاند، بلکه منظور، فرهنگ مسلط است.
دیدگاهی دارید؟