توضیحات

از متن کتاب:
مرگ آیت الله طالقانی بعد از برگزاری مراسم یادبود جمعه سیاه در ایران بر مشکلات و ناراحتی هائیکه انقلاب اسلامی جوان با آن روبرو است افزوده است.
غیبت طالقانی بدون شک خلا بزرگی در زندگی سیاسی ایران پدید آورده که بدشواری میتوان آنرا بوسیله اشخاص دیگر پر کرد. بدلیل اینکه او یک هماهنگ کننده ورزیده بین گروههای گوناگون سیاسی در ایران بود. شاید ضربه بزرگ مرگ طالقانی در شرایط کنونی این بود که در لحظاتی بوقوع پیوست که فرماندهی انقلاب ایران میرفت تا صفحه جدیدی را با اکراد باز کند.

زیرا طالقانی بحکم موقعیت پیشرو سیاسی و فکری خود، لایقترین فرد برای حل مشکلات سیاسی بین گروههای شرکت کننده در انقلاب و آرام کننده برخوردهای قوی که پس از سقوط شاه در ایران روی داد – همچنانکه در گذشته و در مناسبات مختلف نشان داد – بوده است. جالب توجه این است که در بهار گذشته وقتی زد و خوردهای بومی در کردستان داشت ابعاد وسیعی می گرفت، طالقانی همراه یک هیئت فورا خود را بآن منطقه رسانید و با تشکیل شورای شهری موفق شد جلو این زد و خوردها را بگیرد.

ظاهرا وظیفه اساسی این شورا این بود که هویت قومی اقلیتهای ایرانی را تثبیت کند ولی طالقانی دو هفته قبل از مرگ خود حمله شدیدی به تجزیه طلبان کُرد کرد و هرگونه میانجیگری خود را در حل مشکلات آنان رد کرد…