مثنوی اسکندرنامه اثر طبع نظامی گنجوی است. این اثر شامل حدود ۱۰٬۵۰۰ بیت، در بحر متقارب مثمن مقصور (یا محذوف) می‌باشد*[۱] (هموزن شاهنامهٔ فردوسی) که در حدود سال ۵۹۹ ه.ق سروده شده است.

نظامی در سرودن این مثنوی از منابع مختلفی که درباره اسکندر مطالب (تاریخی یا داستانی) داشته‌اند استفاده کرده و حتی اشتباهات آنان را نیز در منظومهٔ خویش جای داده است.