کتاب اشطباحات لپی اثری است از زیگموند فروید به ترجمه دکتر حسین آروندی و چاپ انتشارات بهجت.

مبحث پیراکنشی ها یا اشتباهات لپی که در اثر پیش رو به آن پرداخته شده صرفا به افراد بیمار اختصاص ندارد بلکه همه ما به طور مکرر در زندگی روزمره خود بارها با آن مواجه شده ایم؛ به عقیده نگارنده این کتاب، یعنی زیگموند فروید اغلب این اشتباهات برملا کننده واقعیت هایی درونی هستند که افراد به طور آگاه و یا نا آگاه سعی در پنهان کردن آن داشته اند؛ در حقیقت توجه به این اشتباهات لپی و زیرنظر قرار دادن شان می تواند زمینه را برای شناخت بیشتر از افراد فراهم آورد. هرگونه اشتباه لفظی، قلمی و هرگونه اشتباه ساده واضح که اجتناب از آن دشوار نباشد به عنوان زیر مجموعه ای از اشتباهات لپی در نظر گرفته می شود.

محتوای اثر پیش رو شامل سخنرانی های فروید است به طور کلی برای رشته های روانشناسی و روانپزشکی نگارش شده اما مخاطب عام نیز می تواند به اندازه وسع خود از آن بهره بجوید.

حقیقت امر این است که اشتباه لپی معنایی در بردارد که به نظر می رسد در موارد خاصی بدیهی و غیرقابل اشتباه است. هنگامی که رئیس مجلس نمایندگان با اولین کلام خود جلسه را، به جای گشایش و افتتاح، خاتمه یافته اعلام می کند، احساس می کنیم که تمایل داریم، نظر به دانش مان از وضعیت هایی که لغزش زبان در آنها رخ می دهد، اشتباهات لپی را واجد یک مفهوم، تشخیص دهیم.

رئیس جلسه هیچ چیز خوبی از برقراری این نشست انتظار نداشت و خوشحال می شد اگر می توانست، فورا جلسه را خاتمه دهد. پس ما با مشکل اشاره به مفهوم این لغزش زبانی، یا به عبارت دیگر در تعبیر آن، مواجه نیستیم. اجازه بدهید تصور کنیم که بانویی با مایه ای آشکارا تحسین آمیز به دیگری می گوید: «اون کلاه قشنگ نو -تصور می کنم خودت اونو auf gepatzt (یک کلمه ای که وجود ندارد، به جای  auf geputzt) درست کردی؟»

سپس هیچ میزانی از رعایت آداب علمی در ممانعت ما برای نگریستن به آنچه ورای لغزش زبانی با رائه این کلمات است، توفیق نخواهد یافت: «این کلاه، گندکاری شده است»، و این منظور واقعی شخص تحسین کننده است. یا موردی دیگر: بانویی به خاطر داشتن انرژی اش شهرت داشت، در فرصتی که پیش آمده بود، چنین اظهار داشت: «شوهر من از دکترش پرسید که چه رژیمی را باید دنبال کند؛ ولی دکتر به او گفت که نیاز به رژیم ندارد:

او می تواند هرچه را که من می خواهم بخورد.» در اینجا مجددا دریافتیم که لغزش زبانی، آن روی دیگری که غیرقابل اشتباه است را واجد است. این اظهاراتی بود برای یک برنامه پیوسته طرح ریزی شده. خانم ها و آقایان -اگر ثابت شود که نه تنها تعدادی از نمونه های لغزش های زبان و اشتباهات لپی در کل دارای معنا هستند، بلکه تعداد قابل ملاحظه ای از آنها، یعنی معنای اشتباهات لپی، که تاکنون از آن چیزی نشنیده ایم، و به طور غیرقابل اجتنابی جالب ترین سیمای آن خواهند بود، باید که هر ملاحظه دیگری را به پس زمینه آن سوق دهد. آنگاه است که قادر خواهیم بود که همه عوامل فیزیولوژیکی (یا شناخت کارکرد اعضاء) یا پسیکو-فیزیولوژیکی را به یک سو نهیم و خودمان را به بررسی های محض روانشانسی معنایی -یعنی، مفهوم و نیت- اشتباهات لپی، وانهیم.