کتاب “انقلاب در ایران و بنیادهای فرهنگی آن” دارای دو بخش است.

در بخش اول تحت عنوان “بنیاد فرهنگ ایران” پایه های فرهنگی ایران تحقیق می شود. برای انجام این مقصود از نظر زمان، موقعیت اجتماعی و فرهنگی ایران به دو قسمت شده است: یکی دوره ایران باستان و دیگری دوران اسلامی. به همین جهت فصل اول “فرهنگ و فلسفه تاریخ ایران” نام دارد و فصل دوم به “ارتباط فلسفه اجتماعی اسلام با بنیاد فرهنگ ایران” اختصاص دارد.

بخش دوم این کتاب “انقلاب و کیفیت اجتماعی آن در ایران” نام دارد. در این کتاب نگارنده نه در صدد است که اندیشه ای را رد کند و نه اینکه می خواهد از مسلکی طرفداری نماید زیرا در هر دو صورت دوستی و دشمنی خویش را در تحقیق دخالت می دهد در نتیجه کار او نمی تواند ارزش علمی داشته باشد. بنابراین به طور کلی روش مولف گریز کامل از تعصب نسبت به هر مذهب و مسلک است.

در عین حال صمیمیت و احترام درباره کلیه اندیشه های جهان را از هر نوع که باشد رعایت می کند، آنچه برای او ارزنده است اینست که بتواند مقام انسانیت را محترم بشمارد و بنیادهای فرهنگی ایران را نمایان سازد.