توضیحات
اردیبهشت ۱۴۰۱ فراخوان مسابقه‌ی داستان کوتاه «ایرانْ جانِ ماست» را منتشر کردیم. در این فراخوان از نویسندگان خواسته بودیم: «بگذارید از هر کجای این نقشه که هستیم، به دیار شما بیاییم و از دریچه‌ی داستان شما، یک‌بار دیگر ایران را ببینیم، بشنویم، حس کنیم و در آغوش بکشیم. از آفتاب و سایه، از باد و بارانِ آشنا. فریاد کنید: شما تنها نیستید، ما تنها نیستیم؛ ایران تنها نیست؛ ایران جان ماست!»
هر داستان را که باز کردیم ما را به یک سوی آن سرزمین آشنا برد؛ به قله‌های زاگرس، به امواج خلیج فارس، به موج‌شکن‌های انزلی، به روستاهای یزد، به سوز زمستان‌های کردستان، به بزرگراه‌های پرپیچ تهران، به کارون، به رمه‌های رها شده در دشت، به نخل‌های بلوچستان، به کرانه‌ی ارس.
۱۱۴ داستان دریافت کردیم. از تک‌تک ۱۱۴ نویسنده‌ای که به دعوت ما پاسخ مثبت دادند سپاسگزاریم. از اینکه دمی دست خیال ما را گرفتید و به ایران بردید، از اینکه قصه‌ی آن زن و مرد ایرانی را برایمان نوشتید، سپاسگزاریم.
هرچند انتخاب ساده نبود اما در نهایت ۲۲داستان از این میان برای مجموعه‌ی «ایران جان ماست» انتخاب شدند که در این مجموعه گرد هم آمده‌اند. سه داستان برتر این مسابقه به ترتیب: «چمران رو بپیچ تو باقرخان» نوشته‌ی مریم کلهر؛ «دشت کمونیست‌نشین» نوشته‌ی علیرضا رضاپور؛ «بَفرین» نوشته‌ی ندا علیپور. داوران نوگام همچنین داستان‌های زیر را شایسته‌ی تقدیر دانستند: «به هوای نسترن» نوشته‌ی الهام برزین؛ «سابقه‌ی رفتار حیوانی» نوشته‌ی م.ع. و «سایه‌های آفتاب‌سوخته» نوشته‌ی م.ت.
دیدگاهی دارید؟