توضیحات
با پچپچه پاییز: نثر شاعرانه در چهارده بند
نثر شاعرانه در چهارده بند
از دیباچه کتاب:
برای این سراینده، شعر یک نیاز، یک پاسخ به رستاخیز درونی است و نه زاده قریحه و موهبت شاعرانه اش و این مومیایی از سنگها به دشوار می تراود. با آنکه در سراسر عمر در طیفی فراخ شعر سروده ام (از چکامه ها تا ترانه های رویایی که اینک دفتر دومی از این دست نشر می یابد)، با این حال هرگز خود را شاعر نپنداشته ام. و این سخنی است به حق، بی فروتنی دروغین و ریاکارانه. شاعران زاده می شوند و کسانی از زمره من، ساخته می شوند. ولی اگر سخن سنجانی بخواهند مرا به عنوان سراینده تنها در این شکل خاص بشناسند، از روزن خردی بر من نگریسته اند…
دیدگاهی دارید؟