توضیحات
برده فراری: سرگذشت هکلبری فین
بی‌شک شاهکار سمیوئل لنگهورن کلمنز، نویسنده آمریکایی، و از لحاظی دنباله ماجراهای تام سایر است. این کتاب، که در ۱۸۸۵ انتشار یافته است، حماسه گسترده امریکای ماجراجویان و حماسه شهرهای نکبت‌بار و ابتدایی دره میسوری و اوهایو در دوره استعمار و زندگی سراپا خشونت است.
تام سایر و هکلبری فین – و مخصوصاً هکلبری فین که سخنگوی مارک تواین در دوره کودکی است – تصویرهای نمادین «بچه» امریکایی آن دوره هستند. در آمریکا، معاصران تواین کتاب او را با شاهکارهای سروانتس و مولیر برابر دانستند، اما منتقدانی چون وان وایک بروکس و س.ب.لیکاک، وارث و ولیعهد طنز و مخصوصاً شروود اندرسون در داوریهای خودشان درباره این کتاب به جدول ارزشهای درست‌تری مراجعه کرده‌اند.
ماجراهای هکلبری فین برای نویسنده فرصتی فراهم میآورد که به هجو بشریت بپردازد، و از این لحاظ میتوان این کتاب را با سفرهای گالیور، اثر سویفت، مقایسه کرد.
این دو کتاب، به عنوان آثاری که پیش از هر چیز برای سرگرمی بچه‌ها و دلخوشی خواننده‌ای در بند «وقت کشی» نوشته شده‌اند، با اقبال مشابهی رو به رو شدند.
اما اگر چه این دو شاهکار، از سوی دیگر، این وجه اشتراک را دارند که به هجو بشریت میپردازند چنین به نظر میرسد که ادعانامه مارک تواین را واعظی بر زبان میراند که کوشش دارد تا روح ایدئالیستی را در اعماق وجودش خفه کند.
دیدگاهی دارید؟