توضیحات

برگرفته از متن کتاب:
نوآوری های نیما در زمینه موسیقی کلام، صور خیال و مضامین شعر، امروزه کم و بیش از سوی جامعه روشنفکر ایرانی به رسمیت شناخته شده است ولی مشکل زبان شعر او همچنان پابرجاست. گروهی این دشواری را به حساب عدم تسلط او به زبان فارسی می گذارند و به تبع آن دیگر بدعتهای نیما را نیز ناشی از ناتوانی او در طبع آزمایی به شیوه شعر کهن می دانند. (ذم شبیه مدح)
در مقابل برخی از دوستداران سبک شعر نیما، این مشکل را کتمان می کنند و ویژگی های زبانی شعر او (در زمینه گزینش واژه ها و چیدن آنها در کنار یکدیگر) را نشانه خدمت او در پالودن زبان فارسی می دانند…